Լինում է չի լինում մի աղքատ մարդ է լինում: Շատ է չարչարվում,բայց չի կարողանու լավ ապրել։Մի օր նա տխուր նստած է լինում փողոցում,այդ ժամանակ նրա կողքով անցնում է անխելք մարդը։Տեսնելով նրան կանգ է առնում և հարցնում․

-Եղբայր, ինչու՞ ես տխուր,ի՞նչ է պատահել։

-Օր ու գիշեր աշխատում եմ, բայց երեխաներս սոված են ։Իսկ դու ու՞ր ես շտապում անցորդ եղբայր,- հարցնում է աղքատ մարդը։

-Իսկ ինձ հարստություն պետք չի, ես գնում եմ բախտիս հետևից։

-Ոսկին այս ծառի տակ է,-ասում է անխելքը և վազելով հեռանում։Եղբայր հենց սա է քո բախտը,բայց անխելքը հետ չի նայում։

Աղքատ հանում է ոսկին և ուրախ վերադառնում տուն և երեխաներին երջանկացնում և հաց է գնեւմ։