Լինում է, չի լինում, մի գող դդմիկ է լինում: Այդ գող դդմիկը միշտ գողանում էր ուրիշների դդումները հելոինի ժամանակ, նրան այդ արարք իրեն շատ դուր էր գալի, նա ծիծաղում էր ուրիշ դդմիկների վրա, ուր նեղվում էին, բայց նրանց մեջ կար մի չվախեցող։ Նա գնաց դդմիկներ առաչը և ասաց ես քեզնից ուժեղ եմ դու չես կարող վերձնել իմ դդումները և ջարդես ։Եվ այդպես նրանք կռվում են։ Ես կարող եմ քո դդում ջարդոլ չե չես կարող իմ դդումները ջարդել և այդպես կռվում են ։ Եվ իրական կռիվ են սկսում, մեկ հանում է իր թուրը մեկնելը հանում է իր դանակը, և սկսեցին կռվել։ Մեկի ծակում է, մեկ ջարդում, իսկ դդմիկն էրը նայում են թե ինչպես են կռվում, գող դդմիկ ,և ուժեղ դդմիկը։Եվ այդպես շարունակ իրենց ծակել և ջարդել ։Նրանց մեջ հաղթեց ուժեղ դդմիկ։Եվ դդմիկներ ուրաղացան որ իրենց չի վերձնի գող դդմիկ ։Բայց գող դդմիկ ջղայնուցյունից վեր եկավ,և խփեց և ուժեղ դդմիկին ճաքեց,և ուժեղ դդմիկ ևս ջղայնանցվ և պտտվեց և խփես գող դդմիկի վրա և ասդպես շարունակ մի չև չեն դրաքի: